İlk çekilen fotoğraflarda yumurta akıyla kaplanan cam levha, potasyum iyodür ve gümüş nitratla duyarlaştırılmakta, pozlandırmadan sonra mazı asidi ile banyo edilip sabitleştirilerek yıkanmaktaydı.

Duyarlı cam levha pozlandırmadan önce ya da sonra bir-iki hafta saklanabilmekteydi. Ancak bu yöntemde pozlama süresi çok uzundu.

1851’de İngiliz fotoğrafçı Frederick Scott Archer negatif fotoğrafçılığın ilk örnekleri olan “ıslak levha yöntemi”ni geliştirdi. Cam levha, potasyum ve diğer iyodürleri içeren bir tabakayla kaplanıp karanlık odada gümüş nitrat eriyiğine batırılmaktaydı. Bu karışıma batırılan cam levha fotoğraf makinesinin içine konuluyor ve henüz ıslakken ışığa tutuluyordu. Ardından demir sülfat-asetikasitle banyo ediliyor ve potasyum ya da sodyum siyanürle sabitleştiriliyordu.

Fotoğrafçı bu işlem esnasında kimyasallara bulaşıyor ve sağlığı açısından da risk alıyordu. Bu zorluklara rağmen pozlama sürecinin 10 saniyeye kadar düşmesi ve net fotoğrafların ortaya çıkması cam negatiflerin geliştirilmesi gerektiği fikrini ortaya çıkardı. Fotoğrafçılar ve kimyacılar bu alana yoğunlaştı.